อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย ครอบคลุมพื้นที่โบราณสถานกรุงสุโขทัย ศูนย์กลางการปกครองของอาณาจักรสุโขทัยซึ่งมีอำนาจอยู่บริเวณภาคเหนือตอนล่างของประเทศไทยในช่วงพุทธศตวรรษที่ 18-19 ตั้งอยู่ที่ตำบลเมืองเก่า (เขตเทศบาลตำบลเมืองเก่า) อำเภอเมืองสุโขทัย จังหวัดสุโขทัย ห่างจากตัวเมืองสุโขทัยปัจจุบัน (เขตเทศบาลเมืองสุโขทัยธานี) ไปทางทิศตะวันตกประมาณ 12 กิโลเมตร ตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 12 (ถนนจรดวิถีถ่อง)
ผังเมืองสุโขทัยมีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีความยาวประมาณ 2 กิโลเมตร กว้างประมาณ 1.6 กิโลเมตร มีประตูเมืองอยู่ตรงกลางกำแพงเมืองแต่ละด้าน ภายในยังเหลือร่องรอยพระราชวังและวัดอีก 26 แห่ง วัดที่ใหญ่ที่สุดคือวัดมหาธาตุ อุทยานแห่งนี้ได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์โดยกรมศิลปากรด้วยความช่วยเหลือจากองค์การยูเนสโก มีผู้เยี่ยมชมหลายแสนคนต่อปี ซึ่งสามารถเดินเท้าหรือขี่จักรยานเที่ยวชมได้
อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยได้รับการประกาศคุ้มครองครั้งแรกตามประกาศราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 92 ตอนที่ 112 ลงวันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2504 ต่อมาในปี พ.ศ. 2519โครงการฟื้นฟูอุทยานแห่งนี้ก็ได้รับการอนุมัติ และเปิดอย่างเป็นทางการในเดือนกรกฎาคมพ.ศ. 2531 โดยในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2534[ต้องการอ้างอิง] องค์การยูเนสโกได้ประกาศให้อุทยานแห่งนี้เป็นแหล่งมรดกโลกร่วมกับอุทยานประวัติศาสตร์ที่กำแพงเพชรและศรีสัชนาลัยภายใต้ชื่อว่า "เมืองประวัติศาสตร์สุโขทัยและเมืองบริวาร" (Historic Town of Sukhothai and Associated Historic Towns)
[แก้]โบราณสถานในอุทยาน
- พระบรมราชานุสาวรีย์พ่อขุนรามคำแหงมหาราช
- วัดมหาธาตุ
- พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ รามคำแหง
- วัดตระพังเงิน
- วัดศรีสวาย
- วัดตระพังทอง
- วัดสระศรี
- วัดชนะสงคราม
- วัดตระกวน
- ศาลตาผาแดง
- วัดพระพายหลวง
- เตาทุเรียงสุโขทัย
- วัดสังฆวาส
- วัดศรีชุม
- วัดช้างล้อม
- วัดตระพังทองหลาง
- วัดเจดีย์สูง
- วัดก้อนแลง
- วัดต้นจันทร์
- วัดเชตุพน
- วัดเจดีย์สี่ห้อง
- วัดศรีพิจิตรกิรติกัลยาราม
- วัดวิหารทอง
- วัดอโสการาม
- วัดมุมลังกา
- วัดตะพานหิน
- วัดอรัญญิก
- วัดช้างรอบ
- วัดเจดีย์งาม
- วัดถ้ำหีบ
- วัดมังกร
- วัดพระยืน
- วัดป่ามะม่วง
- วัดตึก
- สรีดภงค์หรือทำนบพระร่วง
[แก้]รูปภาพ
[แก้]ดูเพิ่ม
| |||||||||||
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น